Mensen worstelen met hun werk. Deratrace van harder en langer werkenzorgt voor ravages.Stressenburn-outzijn in opmars. Ziekterecords pieken. We moeten werken tot de dokter komt.
InZe draaien ons zotneemt Kim De Witte ons mee langs de machinekamers van die zotte koers. ‘Van jong tot oud activeren en flexibiliseren’ horen we daar. Maar dan niet in het sociale, sportieve en culturele leven, niet in de mantelzorg voor kleinkinderen of bejaarde ouders, niet in het vrijwilligerswerk. Activeren op de arbeidsmarkt: alleen dát telt. Al wat leeft, wordt herleid tot rendabiliteit. Werken tot 67? Dat is al gisteren! De Europese Commissie adviseert de Belgen te werken tot 70 jaar. En de Litouwers tot 72 jaar, hoger dan de levensverwachting.
Werken tot we erbij neervallen, waarom zouden we dat blijven accepteren? Zoals de choleragolf in 1854 en de Spaanse griep kan ook de golf van stress en burn-out eenkantelmomentzijn. Het startpunt voorgrote maatschappelijke remedies, om debalans van werken en rust recht te trekken, van jong tot oud.
We zijn geen Duracellkonijnen.
Over de auteur
Kim De Witte is doctor in de rechten (KU Leuven) en licentiaat in de economie (ULB). Hij schreef eerder De grote pensioenroof. En het planom ons pensioen terug te winnen(EPO, 2018). Hij is Vlaams Parlementslid en gemeenteraadslid in Hasselt.